-
1 dostojnik
сущ.• сановник* * *♂ сановник;\dostojnik państwowy государственный деятель
+ dygnitarz* * *мсано́вникdostojnik państwowy — госуда́рственный де́ятель
Syn: -
2 dostojnik
* * *mpdignitary, high official; dostojnik państwowy/kościelny church/state dignitary l. official.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dostojnik
См. также в других словарях:
dostojnik — m III, DB. a, N. dostojnikkiem; lm M. dostojnikicy, DB. ów «człowiek piastujący wysoki urząd, zajmujący wysokie stanowisko; dygnitarz» Dostojnik państwowy … Słownik języka polskiego
wezyr — m IV, DB. a, Ms. wezyryrze; lm M. owie, DB. ów «dostojnik państwowy w wielu krajach Wschodu» ∆ hist. Wielki wezyr «szef rządu i główny dowódca armii w Turcji osmańskiej» ‹tur. z ar.› … Słownik języka polskiego
dygnitarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) «osoba piastująca wysoki urząd lub godność; dostojnik» Dygnitarz państwowy, kościelny. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
